Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Before our innocence was lost

Ελα μην μου τα γυρνας τωρα
Το υποσχεθηκες, κρατα τον ορκο σου
Δεν εισαι εσυ αυτος, εχεις αλλαξει
ή μηπως αλλαξα εγω?
Ισως και οι δυο, αλλα το υποσχεθηκες
Το θυμαμαι τοτε στην αμμουδια
κατω απο εκεινο το αστερι που μας
κρατουσε συντροφια..
Ορκιστηκες. Ορκιστηκες σε αυτο
μην το κανεις να πεσει
δεν θα προλαβουμε να κανουμε ευχη
Οχι, ειναι το αστερι μας
Μας ακουσε εκεινη την νυχτα
ακουσε τις ανασες μας
με παθος να βγαινει η αναπνοη απο μεσα μας
ακουσε το ειναι μου να σου λεει σ'αγαπω
μην το προδωσεις τωρα
υποσχεσου παλι, να τωρα παλι
πως αναμεσα απο χιλιαδες αρωματα
θα ξεχωριζεις το δικο μου
αναμεσα απο καθε γευση
θα ξεχωριζεις την δικη μου
απο καφε ηφη, απο καθε οψη
ακομα και ας μην βλεπεις τιποτα
εμενα θα με θωρεις
παντα θα το κανεις
γιατι μ'αγαπας και παντα μ'αγαπουσες

Φοβαμαι, μην φευγεις
ολα περνουν αλλα εσυ οχι
μην φυγεις, ελα εδω
φοβαμαι σου λεω δεν μ'ακους?
δεν θελω τα καινουρια να ερθουν
εσενα θελω, εδω μαζι μου
διπλα μου, κατω απο το αστερι μας
μην φευγεις, φοβαμαι...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου